............. /Margines.........

[teremi]

Ita dzięki - wczoraj jadłam takiego prawdziwego prosto z Poznania - pycha

[Rfechner]

Witam,wczoraj probowalam przejsc jakes 300 m z zejsciem i wejsciem na 3 pietro ciezko bylo. musi mi wystarczyc narazie spacer po mieszkaniu.Noga juz nie boli tylko strasznie puchnie.W Szczecinie ponuro ,zanosi sie na deszcz.Pozdrawiam wszystkich

[Rfechner]

Witam ale tu cisza .......az boli .Dzisiaj w Szczecinie piekne slonce a ja nadal poruszam sie tylko po domu ,juz bez kul. Bratanica urodzila synka .......rodzinka sie powiekszyla .Jest sie z czego cieszyc.POzdrawiam serdecznie wszystkich .Wracajcie

[teremi]

nie Reniu - to nie cisza, to tylko strach przed zimą
pozdrawiam i precz z bolącą nogą, precz z gipsem itp
...z zimą też precz

[placunio]

hej,
myslałam, że już się nie przedrę przez to zalogowania i wylogowania, ale skoro nawet słońce czasami się przedziera przez czarne chmury, to i mnie dzisiaj się udało, więc - macham, pozdrawiam i ... biegnę dalej


a te zdjęcie -dla Teremi - biało nie jest, a że buty zabłocone, co tam:)


i na marginesie, nareszcie po trzech latach aktorzy, spektakle wracają do swojego "domu" czyli teatr został otwarty, jeszcze nie byłam, ale bilety juz kupione, podobno "Margines" dostał drugie życie, ...
zobaczę czy pozostał klimat dawnego "Marginesu", oby!

na otwarcie A Fredro i "Damy i huzary" -

plakat wykonał Rafał Olbiński, /uwielbiam jego prace!/ - wcześniej zaprojektował plakat do granego u nas "Mistrza i Małgorzaty"

- dni grudniowe szalone, pozzddrraawwiam ze spokojem:)

ps
Ita - gapa ze mnie, że zapomniałam o rogalach jedenastolistopadowych, kłaniam się, za podtrzymanie tradycji:)

[teremi]

a ile tych biletów zakupiono?
precz z zimą - wolę już błoto

[placunio]

specjalne zdjęcia, dla ITY -
... i mocno się kajam, że dopiero teraz




tym mostem nad rzeką Korczyk wjeżdzamy do miasta

cdn...

ps
Teremi - niedługo, taki jeden, z długą brodą i z wielkim workiem pełnym prezentów będzie biegał, więc napisz do niego, na pewno bedzie miał i bilety na "Damy..", ja tam w liście napisałam o bilety na spektakle do teatru i do filharmonii, chyba była grzeczna:):)

[teremi]

z ta grzecznością to było różnie, ale ja chcę na operetkę lub Operetkę nie musi być w operetce czy operze a poza tym to wybrzydzać nie będę bo się Święty wkurzy i da mi rózgę albo rózgą
a na zdjęcia to ja tez czekam i zastanawiam się ile jeszcze

[placunio]

Ita - wykorzystuję 25pięcio- środową godzinę i lecę dalej...

znaczy jedziemy główną ulicą /w zasadzie jedyną/ i rozglądamy się dookoła,

stojące - aż - trzy samochody, znaczy to już centrum, zostawiamy nasze auto i zaczynamy wędrowanie

wiadomo, że od razu wzrok przyciągają wieże cerkwi, /już widać, że jest ich kilka/,
cerkwie i sklepy, to najlepsze miejsca na spotkanie Miejscowych, a przecież mamy "za zadanie" ... odszukanie historii


cdn... /przeszukuję zdjęcia, więc wolno to idzie/

ps,
Teremi - czekajcie, a będziecie nagrodzeni:):)... tylko niech wymagania nie wzrastają!

[teremi]

apetyt rośnie w miarę jedzenia (a co - mogę wykorzystać limit szaleństwa jaki miałam na ten - 2013 - rok, bo i rok się kończy i poszaleć człowiek chce)
poza tym, to ciekawe czy apetyt rośnie też w miarę picia

[Ita]

Placuniuuuuu!

Wiedzialam, ze się doczekam...

Dziekuje za JUZ, ale czekam na JESZCZE !

[placunio]

Ita - cd,

... te 25piąte godziny to zbawienie, można nadrobić dzień, więc zamiast kołderki... klawiatura:),

nie napisałam chyba, że plany były inne, ale w Łucku było tak fajnie, że do Korca dojeżdżaliśmy w sobotę po południu, noclegiem się nie przejmowaliśmy, bo według zapisów jest tam hotel, więc spokojnie jechaliśmy, z głównej drogi zjechaliśmy, na bocznej drodze znak stopu, żywej duszy dookoło, droga zakręca w prawo pod most, ale z tego miejsca nie widać, czy spod mostu nic nie wyjeżdża, więc jedziemy, a tu z krzaków wyskakuje "pan władza" i do nas macha... i zaczęło się, ... czemu nie zatrzymaliśmy się? my- w tym miejscu nie widać drogi ... on - że nie widac, nie szkodzi, znak to znak... i tak każdy sobie, ale pada pytanie, do kogo my…. gdy wyjaśniliśmy, że szukamy …pp Franciszka i Michała … już było bardzo przyjażnie, a na pytanie gdzie śpimy, my o hotelu, a on…. że tu hotelu nie ma na pewno, i że mamy jechać dalej /odjeżdżając wypytaliśmy się o ten znak stopu, po co on w miejscu, w którym nic nie widać… ot, taka pułapka, dochodowa/ … a wieczór już nastał, my na pustej drodze, nie wesoło, w pewnym momencie, przed nami cięzarówka skręciła w jakąś bramę, więc my za nią, a brama huknęła i zamknęła się, buuu, ciemno, nie wiemy gdzie my… na szczęście trafiliśmy do miejsca, gdzie nocują kierowcy tirów, bardzo się zdziwiono, skąd my tu, z początku było „nie”, ale po chwili … wszyscy się śmieliśmy, czaj dali, łóżko też, w ten sposób rano z powrotem my do Korcza, znak stał, władzy nie było więc myk pod most i tak w niedzielę zameldowaliśmy się na miejscu, niedziela to taki dzień, że mały ruch, ludzi za wielu nie widać, więc stąd pomysł, aby do cerkwi się udać, akurat trwało nabożeństwo, a, że dookoła cmentarz, zaczęliśmy szukać polskich nagrobków,



od razu zwróciliśmy na siebie uwagę i od razu ruszono nam na pomoc, ta pani na zdjęciu prowadziła ścieżkami, odczytywała nazwiska, i cały czas opowiadała o dawnych czasach…
a, że tu cerkiew, więc mamy szukać polskiego cmentarza, tłumaczono jak go znaleźć…
- z cerkwi dobiegał ciągły śpiew /piękny/, Ukraińcy niezwykle uczynni, chcący nam pomóc, co rusz ktoś wołał, aby zobaczyć ten napis, czy tamten, pokłoniliśmy się za pomoc i ruszyliśmy dalej tą drogą

/ten bruk chyba pamięta czasy panów Michała i Franciszka:)
cdn...

[Ita]

A moze po tym bruku szli robotnicy do ktorejs z fabryk istniejących w Korcu w czasach jego swietnosci ?

Ks. Józef Czartoryski w końcu XVIII w. rozbudował Korzec i uczynił go jednym z piękniejszych ówczesnych miast Wołynia (…)
Nad urwistym brzegiem rzeki Korczyka, na przedmieściu noszącem nazwę Józefin od imienia księcia, wybudował on słynną fabrykę porcelany (…)
Fabryka składała się z kilku budynków i zatrudniała przeszło tysiąc robotników .
Wyroby tej fabryki nie ustępowały w niczem serwskim i saskim.(…)
Ks. Czartoryski założył w Korcu również fabrykę mebli, pasów litych, sukiennie, garbarnie i t. p.
Po śmierci ks. J. Czartoryskiego Korzec stopniowo chyli się ku upadkowi. *)

Placuniu,, czy błądząc po brzegach Korczyka, znalezliscie jakis slad po dawnych zabudowaniach fabrycznych ?

*) ze strony http://parafiakorzec.pl.tl/

[placunio]

Ita - lecę dalej,
znaczy wędrujemy doliną Korczyka, jak widać po zdjęciach, akurat tego dnia było upalnie,
więc na widok rzeki natychmiast pognaliśmy nad brzeg,
z wielkiego mostu, który łączył dwa brzegi, została tylko ... połowa, ale miejscowi sobie wędrują, taką długą kładką, trzesie niemiłosiernie, ale, da się przejść, M sprawdzał, ja tam wolałam... wbród:)


ścieżka, po drugiej stronie schodzi ze zbocza, na której stał zamek


od razu dodam, jak wygląda rozlewisko, miejsce gdzie Korczyk łączy się z rzeką Słuczą -




nawet teraz widać na brzegach - skały, gliny... nic dziwnego, że kiedyś było tu zaglębie porcelany,
– też zapewniam, że każdego spotkanego w Korcu, przepytywaliśmy o historii miejscowości, sporo problemów:) mieliśmy w tłumaczeniu słów –„porcelana” , ale kombinowaliśmy … ku zdumieniu, czasami, ktoś coś wspominał,
do dzisiaj absolutnie nic się nie zachowało - nad Korczykiem, jedynym miejscem gdzie coś się dzieje, było pozostałośc po dawnych zakładach, nikogo nie było… może to właśnie stąd wywożono przepiękne serwisy?


...skoro już wspomniałam o zamku, zbudował go Bogusz Korecki jako warownię do obrony miasta, potem przebudował na pałac ks Józef Czartoryski, gdy pożar zniszczył budowlę, nie odbudowano jej nigdy …
-- czyli uruchomiamy wyobrażnię
kiedyś był tu most zwodzony, na nasze szczęście dzisiaj, nikt nam go nie zamknał, więc wchodzimy przez bramę /otwór na górze, to miejsce, gdzie był zegar/



jak to na zamku, gościmy się długo:), mamy piękny widok na cały Korzec


- nawet już i 25-piąta godzina, to za mało:):)

-pozdrawiam śpiących!

[Ita]

Placuniu, Ty "nocny Marku" !

Dziekuje za zdjęcia znad Korczyka.

Dzisiaj jednak w zupełnie inne strony moje myśli plyna... do Serbii !

Tam nasze szczypiornistki graja, w cwiercfinale Mistrzostw Swiata,
z Francja !

Mam nadzieje, ze będziemy im razem kibicować, już za kilkadziesiat minut ....

[placunio]

Ita - lecę dalej,

Korzec, to miasto cerkwi i jednego kościoła, wędrujemy w stronę najbliższych, widocznych wież, obok ruin pałacu stoi parafialna cerkiew św. Mikołaja, już z daleka słyszeliśmy dobiegający śpiew, odbywała się msza /piękne kolumny przed, i piękna kopuła nad całą cerkwią/





a po mszy, jako, że zawsze widać, że my „inostrańcy” – przeżyliśmy niesamowitą przygodę, jakieś dwie wiekowe, i to bardzo! babcie, gdy usłyszały, że rozmawiamy po polsku, już nas nie wypuściły, jedna przez drugą opowiadały o przedwojennych czasach, dopytywały się się czy znamy takie nazwisko… „…”, jedna z nich wdrapała się na rower i gdzieś pognała, druga ciągle mówiła… po chwili ta na rowerze wróciła i dała nam strzępy gazet z lat trzydziestych, w których było zdjęcie jej siostry, wojna je rozdzieliła i dotąd nic o niej nie wie… i smutne to było bardzo, i tak wzruszające, że ciągle szuka, nawet u przypadkowych ludzi…
- takie rozmowy jak te z tymi babciami, to w tamtych stronach codzienność, wystarczało, że ktoś usłyszał, nasz polski język, od razu się odzywał, opowiadał o swojej historii…

Po drugiej stronie szosy dawny klasztor Bazylianów, fundowany przez ks. Koreckich,
zamknięty na cztery spusty, dziury w murze nie było, więc nic więcej nie zobaczyliśmy,
/jest remontowany i przerabiany na cerkwię/


Po cerkwiach czas na kościół zbudowany za czasów ks Koreckich, patronuje mu od zawsze św Antoni,



usiłowaliśmy zajrzeć do środka, ale nie dane nam było, , w niedzielne popołudnie wszystkich wywiało, w jednym z okolicznych ogrodów zobaczyliśmy kobitkę, w zasadzie sama zaciekawiona naszym rozglądaniem się podeszła do furtki – i pogawędziliśmy dobrych kilka minut, w kółko powtarzała, żebyśmy tu wrócili, bo księdzu będzie bardzo żal, że nie pogadał z nami, - na do widzenia poczęstowała jabłkami z ogrodu….
- tuż koło kościoła zbiorowa mogiła a na nim napis
” Żołnierzom polskim poległym w obronie Ojczyzny pod Korcem w lipcu 1920 r.”.


- idziemy dalej, teraz już w stronę „miasta” czyli głównej ulicy, rzuca się w oczy kolorowy budynek, okazało się, że to był mniejszy pałacyk, ks. Józefa Czartoryskiego, obecnie jest tu szkoła


uffff, została nam jeszcze jedna cerkiew, ta najważniejsza i w historii miasta i obecnie,
obecnie to żeńsky monaster, a w nim i szkoła /kształci m in na dyrygentów chórów cerkiewnych/,
i prowadzi się własne rzemiosło, a do tego przepiękne ogrody - jak nam opowiedziano mają wszystko – zboża, ziemniaki, warzywa, owoce z sadu, miód z własnej pasieki, same pieką chleb- a wszystko wytwarzają tradycyjnymi metodami
- właściwie obecnie Korzec to takie "zagłębie owocowe"





wtedy, gdy oglądaliśmy ten nagrobek, nic nam nie mówiło nazwisko - Anna Andro,


po tegorocznej wyprawie do Petersburga, znowu sie pojawiło, pózna pora nocna, a może to juz ranek, więc doadam tylko tekst z netu

czyt z netu "
ważna dla monasteru, wspomożycielka – Anna Andro z domu Olenina, jej pomnik przy ołtarzowej części cerkwi Świętej Trójcy, tu jest pochowana. pochodziła ze znanego petersburskiego rodu. Jej ojciec był rektorem akademii sztuk pięknych, ich dom salonem artystów i poetów, w tym Aleksandra Puszkina. Anna była pierwszą narzeczoną Puszkina. Rodzice Anny nie dopuścili jednak do tego małżeństwa i Anna, już po śmierci Puszkina, w wieku 32 lat wyszła za mąż za Andro i osiadła na czterdzieści lat w Warszawie, zaś po śmierci męża w majątku córki, w pobliżu Korca. Wtedy wzięła sierociniec pod opiekę.
– Nieważny początek, ważny koniec – Anna zaczynała życie jako świecka panna, bywalczyni salonów, fraulain imperatorskiego domu, a skończyła przy monasterze. Weszła do poezji Puszkina – „Ja was lubił”, „Głaza Oleninoj mojej” i do historii monasteru. Za jej duszę w monasterze modlimy się codziennie. I tak będzie do końca świata... "

- zostało mi jeszcze jedno miejsce, ale tu zostawię tylko parę zdjęć - wiadomo, gdy szukamy wstecz, to najłatwiej na cmentarzu, znależliśmy dawny cmentarz parafialny, katolicki, tak jak wszystkie mu podobno, gdyby nie ktoś tam, gdyby nie dobrzy ludzie, ślad po nich by juz zaginął, tu na szczęscie, przyjeżdża młodzież w wakacje i odchwaszcza co może, ale i tak przebijaliśmy się przez chaszcze, zaglądaliśmy, gdzie się dało...







uffff! - tą drogą pognalismy dalej, w stronę Kijowa



Ita - tyle okruchów o Korcu, ...co związane z nim, wszystko co znalazłam, przeczytałam, podumałam,
wiem, że to nie my tam powinniśmy wedrować, a Ty, ale może choć odrobinę "przeniosłam" Cię nad brzeg Korczyka

- czas myśleć o Świętach, wiec troszkę się zdrzemnę:):):)

- w sobotę początek astronomicznej zimy - i najkrótszy dzień roku,
u nas tradycyjna Wigila w lesie,

przedświątecznie Wszystkich pozdrawiam!
świąteczne nasze, pruskie baby niezwykle pracowite, trzeba prać z nich przykład:)

[teremi]

Placuniu jakie spać??? a gdzie Kijów i okolice?, Petersburg? że o krajowych wędrówkach nie wspomnę
a dlaczego jak baby pruskie, to od razu gonisz nas do prania i piszesz "prać z nich przykład". Ja wiem, że przede mną jeszcze pranie ale skąd Ty i owe Baby wiedzą - to ciekawostka
dzięki za te wędrówki (opóźnienie wybaczam zwłaszcza patrząc o której piszesz, wklejasz)

[Ita]

Placuniu, jeszcze raz dziękuje za wszystkie zdjęcia i opowieści znad Korczyka.

Nie tylko po Korcu bym pochodzila, gdybym mogla.
Sladami pierwszych polskich porcelannikow zajrzałabym również do Baranowki i ... Tomaszowa Lubelskiego !
A może Wy tez tam dotarliscie ?

Teremi prosi o Kijow i okolice.
Ja tez !

O Petersburgu już trochę pisalas, ale opowieść o Annie Andro znowu, jak klamra, spina miejsca Twoich wedrowek !

WIELKIE DZIEKI !

P.S. A co do MS w Serbii, dziekuje za wspólne oglądanie i trzymanie kciukow. Były emocje, co ?
Ciag dalszy już wkrotce !

[Rfechner]

Placuniu wielkie dzieki,wielkie.Pozdrawiam wszystkich

[ulka]

Radosnego świętowania w Rodzinnym gronie . Niech blask betlejemskiej gwiazdy rozjaśnia każdy Wasz dzień swoim blaskiem. Otula swym ciepłem, daje zdrowie . Urszula