rytmiczne bulgotanie morskiej wody

[ciotka]

ojjjj zgadzam się Tomku.....szkoda....

[Rfechner]

wielka szkoda ....ale pamiec zostala

[Tomek]

no, szkoda, szkoda - ale przecież nie umarł

[Tomek]

dla Nemo
https://www.youtube.com/watch?v=-QxqtwGdv-o

[Waldemar]

.

[KAMIL]

Jeżeli

Jeżeli spokój zachowasz, choćby go stracili
Ubodzy duchem, ciebie oskarżając;
Jezeli wierzysz w siebie, gdy inni zwątpili,
Na ich niepewność jednak pozwalając.
Jeżeli czekać zdołasz, nie czując zmęczenia,
Samemu nie kłamiesz, chociaż fałsz panuje,
Lub nienawiścią otoczon, nie dasz jej wstąpienia,
Lecz mędrca świętego pozy nie przyjmujesz.

Jeżeli masz marzenia, nie czyniąc ich panem,
Jeżeli myśląc, celem nie czynisz myślenia,
Jeżeli triumf i porażkę w życiu napotkane
Jednako przyjmujesz oba te złudzenia.
Jeżeli zniesiesz, aby z twoich ust
Dla głupców pułapkę łotrzy tworzyli,
Lub gmach swego życia, co runął w nów,
Bez słowa skargi wznieść będziesz miał siły.

Jeżeli zbierzesz, coś w życiu swym zdobył,
I na jedną kartę wszystko to postawisz,
I przegrasz, i zaczniesz wieść żywot nowy,
A żal po tej stracie nie będzie cię trawić.
Jeżeli zmusisz, choć ich już nie stanie,
Serce, hart ducha, aby ci służyły,
A gdy się wypalisz, Wola twa zostanie
I Wola ta powie ci: "Wstań! Zbierz siły!"

Jeżeli pokory zniszczyć nie zdoła tłumu obecność,
Pychy nie czujesz, z królem rozmawiając,
Jeżeli nie zrani cię wrogów ni przyjaciół niecność,
I ludzi cenisz, żadnego nie wyróżniając.
Jeżeli zdołasz każdą chwilę istnienia
Wypełnić życiem, jakby była wiekiem,
Twoja jest ziemia i wszystkie jej stworzenia
I - mój synu - będziesz prawdziwym człowiekiem!


Kipling Rudyard

[Waldemar]

.

[Tomek]

Lubie marzec. Lubie, bo zima i moje urodziny. A te dwojki wszedzie mnie otaczaja. Bo dwa to dwa. Prawie jak dwa razy dwa. A moze trzy razy? Bo - marzec - to trzy?..

[Waldemar]

.

[Tomek]

TEKST PIOSENKI
KATARZYNA GRONIEC: ZIELONA MILONGA

"Poskromienie Zielonej Milongi miało być zabawą,
A stało się wyczerpaniem
Więc będę twoja Verde Milonga,
Choć to ty zostałaś dla mnie napisana
Dla mojej bezczelności i lśniących butów
Dla marnotrawionego czasu, po prostu dla przyjemności
Aż po kres zmęczenia, aż do upadku
Będę twoja niespokojna Verde Milonga,
Bo wydobywasz ze mnie uśmiech straceńca
Przy każdym akordzie, chociaż cierpną mi palce

Więc jestem tu
Jestem żeby grać i kochać
I szaleńcze pisać wiersze
Tańczyć i z miłości szlochać
Tak, jestem tu
Jestem żeby grać i kochać

Lecz przecież Zielona Milonga to nie musi być wcale piosenka
Delikatnie ją obudziłam
I poprowadziłam w wolniejszym rytmie
I Verde Milonga odkryła się nagle
I oglądałam ją w cudownym bezwstydzie
Jej gibkość
Płochliwość dzikiej zebry
To jest granica, to jest zielona granica
To jest zielona granica między miłością a muzyką
Olśniewającym spektaklem
W którym zamyka się Kosmos
Jak ją zapamiętać,? Jak ją sportretować?
Wśród białych, słonych jezior ciszy
Niech Atahualpa albo jakiś inny władca czy bóg
Powie - de scansa te ninio - a zacznę od początku

Że jestem tu
Jestem żeby grać i kochać
I szaleńcze pisać wiersze
Tańczyć i z miłości szlochać
Tak, jestem tu
Jestem żeby grać i kochać"

KASIA GRONIEC

[Mzimu]

... ale że co?

[Tomek]

... jak to, ze co?
Żeby grać i kochać.

I już wreszcie (nie) pisać szaleńcze wiersze.

Grać i (próbować) kochać.

[Mzimu]

...a Nemo zagląda tu jeszcze?

[Waldemar...]

.

[Mzimu]

Po cholerę toto żyje?
Trudno powiedzieć, czy ma szyję,
a bez szyi komu się przyda?

Pachnie toto jak dno beczki,
jakieś nóżki, jakieś kropeczki-
ohyda

Człowiek zajęty niesłychanie,
a toto proszę, lezie po ścianie
i rozprasza uwagę człowieka;

bo człowiek chciałby się skoncentrować,
a ot, bożą krówkę obserwować
musi, a czas ucieka.

A secundo, szanowne panie,
jakim prawem w zimie na ścianie?!
Co innego latem, gdy kwitnie ogórek!

Bo latem to co innego:
każdy owad może tentego
i w ogóle.

Więc upraszam entomologów,
czyli badaczów owadzich nogów,
by się na tę sprawę rzucili z szałem.

[Waldemar...]

.

[Mzimu]

szał

[Waldemar...]

.

[Mzimu]

kot był lepsiejszy

[Waldemar...]

On my notebooks from school
On my desk and the trees
On the sand, on the snow
I write your name

On every page read
On all the white sheets
Stone blood paper or ash
I write your name

On the golden images
On the soldier’s weapons
On the crowns of kings
I write your name

On the jungle, the desert
The nests and the bushes
On the echo of childhood
I write your name

On the wonder of nights
On the white bread of days
On the seasons engaged
I write your name

On all my blue rags
On the pond mildewed sun
On the lake living moon
I write your name

On the fields, the horizon
The wings of the birds
On the windmill of shadows
I write your name


On the foam of the clouds
On the sweat of the storm
On dark insipid rain
I write your name

On the glittering forms
On the bells of colour
On physical truth
I write your name

On the wakened paths
On the opened ways
On the scattered places
I write your name

On the lamp that gives light
On the lamp that is drowned
On my house reunited
I write your name

On the bisected fruit
Of my mirror and room
On my bed’s empty shell
I write your name

On my dog greedy tender
On his listening ears
On his awkward paws
I write your name

On the sill of my door
On familiar things
On the fire’s sacred stream
I write your name

On all flesh that’s in tune
On the brows of my friends
On each hand that extends
I write your name

On the glass of surprises
On lips that attend
High over the silence
I write your name

On my ravaged refuges
On my fallen lighthouses
On the walls of my boredom
I write your name

On passionless absence
On naked solitude
On the marches of death
I write your name

On health that’s regained
On danger that’s past
On hope without memories
I write your name

By the power of the word
I regain my life
I was born to know you
And to name you