uwielbiam teatr, ale słońce potrzebne jest i taka pogoda na wolne dni to marzenie.
Większość dni spędzam w murach, a dziś w końcu mogłam pójść na spacer i... oddychać!!! i dosłownie i w przenośni. "Zaduch" w pracy, mimo otwartych okien, nie do wytrzymania. Mam nadzieję, że kiedyś jeszcze będę w życiu robić coś, co będę kochać tak, jak Pani kocha swoją pracę.
A wracając... gdyby padało, uznałabym to za czystą złośliwość ze strony przyrody.
Przypominam, że Pani teatr też potrzebuje dobrej pogody
Mam nadzieję, że spektakle na Placu będzie można zobaczyć także w tym roku. Choć nie wiem, czy ich widzowie docierają do teatru, to inny zysk, bo wciąż wiele osób jest nieskażonych kulturą. Przyznać jednak muszę, że nic tak dobrze nie resetuje mojego mózgu jak parędziesiąt minut na widowni. Nie istnieje wtedy nic poza sztuką. Jest to niezwykłe, taka funkcja terapeutyczna, równie niezwykłe jak to, że od czasu do czasu mam potrzebę napisać do Pani.
pozdrawiam z rzepakowych pól Ziemi Oświęcimskiej
zasmucona długą Pani nieobecnością w naszych stronach. Anna
