praca magisterska

[Joanna Flisiuk]

Szanowna Pani Krystyno, dziękuję za odpowiedzi na moje pytania.

Napisała Pani:
"W tym zawodzie nic nie jest prawdziwym ryzykiem, porównując na przykład każdą decyzję lekarza czy sędziego".

13. A jednak ryzykuje Pani i boi się tego ryzyka. Robi Pani wszystko, żeby dwie sceny nie traciły tętna i nie były skazane na nieistnienie. Zawsze jest Pani pewna swoich artystycznych operacji i ekonomicznych wyroków?

14. Jaka jest ulubiona teza dziennikarzy na Pani temat?

15. Lepiej radzi sobie Pani z krytyką czy z komplementami?

16. Po "Tataraku" była Pani atakowana pytaniami o przekraczanie granic prywatności. Gdzie jest ta cienka czerwona linia i kto ją wyznacza?

Wyrazy uznania

Joanna Flisiuk

[Krystyna Janda]

Ad 13? Oczywiście ze nie. Jednak po tylu latach pracy mogę założyć świadomie elementy i stany "brzegowe" także nazwać funkcje danego tekstu, w repertuarze całego teatru, element i jego znaczenie w sezonie planowanym. Teatr to całość a nie tylko jeden tytuł.
Ad 14? Konwencjonalny pogląd na moje aktorstwo i na mnie jako człowieka. Mylę im się z moimi rolami, choć ról generalnie nie znają. Jak powiedziała mi jedna pani dziennikarka zdumiona: Pani bardzo zyskuje przy bliższym poznaniu! Oczywiście sa dziennikarze i dziennikarze. Jak kucharze i kucharze. Ja mam obowiązek pracować z każdym.
Ad 15? Ani z tym , a ni z tym. A może dobrze sobie radże z obiema rzeczami bo wiem swoje i patrze na mnie dość realistycznie.
Ad 16? Dla mnie taka jaka wyznaczyliśmy w Tataraku jest do przyjęcia , szczególnie mając uwagę na wielkość tematu i problem społeczny. No i wielkość reżysera. To nie w tym problem co tylko jak.
Pozdrawiam.