.

[sonja]

Andrzejowi Bobkowskiemu


Technicznie trzeba by było przeprowadzić to tak:
Najpierw wyjechać daleko daleko najlepiej Ameryka Południowa
Europa nie nadaje się do życia
Zbyt wiele wspomnień
Potem założyć jakiś mały sklepik
Bo ja wiem modele samolotów notesy senniki
Tam się zaczepić wtopić rozgościć
Borykać się z wszelkiego typu niedogodnościami
Rozchorować się poważnie
I umrzeć
W końcu życie potrzebne jest tylko po to żeby
No właśnie
Czytajmy dalej


Michał Zabłocki

[Maryna More]

Naprawdę nie dzieje się nic

Czy zdanie okrągłe wypowiesz,
czy księgę mądrą napiszesz,
będziesz zawsze mieć w głowie
tę samą pustkę i ciszę.
Słowo to zimny powiew
nagłego wiatru w przestworze;
może orzeźwi cię, ale
donikąd dojść nie pomoże.
Zwieść cię może ciągnący ulicami tłum,
wódka w parku wypita albo zachód słońca,
lecz pamiętaj: naprawdę nie dzieje się nic
i nie stanie się nic - aż do końca.
Czy zdanie okrągłe wypowiesz,
czy księgę mądrą napiszesz,
będziesz zawsze mieć w głowie
tę samą pustkę i ciszę.
Zaufaj tylko warg splotom,
bełkotom niezrozumiałym,
gestom w próżni zawisłym,
niedoskonałym.
Zwieść cię może ciągnący ulicami tłum,
wódka w parku wypita albo zachód słońca,
lecz pamiętaj: naprawdę nie dzieje się nic
i nie stanie się nic - aż do końca.

Michał Zabłocki

[vivien]

Czas

Czas mój ..twój ..
a może nasz
czas biegnie uliczkami
prostymi ..krętymi
omija kałuże
szczęścia i goryczy
czekamy na czas
który goni nieustannie nas
wylicza ....
sekundy
minuty
godziny
biegnie i biegnie dogonić się
nie może prysła
iskierka nadziei
stop stoi czas


Anna Kamieńska

[KAMIL]

http://www.youtube.com/watch?v=uyTk-K16Npc

i tak lecą dni od poniedziałku do piątku
niczym jaskółki w poemacie Becquera

[MATYLDA - ANTONINA]

http://www.liveleak.com/view?i=9c6_1256572268

[KAMIL]

p.s.

Gustavo Adolfo Bécquer
Przełożył Jan Zych

Powrócą znowu
czarne jaskółki

Powrócą znowu czarne jaskółki
I gniazda zawieszą na twoim balkonie,
I znowu skrzydłami o szyby igrając
Tak jak niegdyś, zadzwonią;

Ale te, co w locie się zatrzymywały,
By przy tobie, pięknej, mnie widzieć szczęśliwym,
Te, które nasze imiona poznały —
Już nie powrócą nigdy!

Powrócą znowu gęste wiciokrzewy
I w twoim ogrodzie będą mur oplatać,
I znowu wieczorem, a jeszcze piękniejsze,
Porozchylają kwiaty;

Ale owa perlistość rosy,
Której krople opadając lśniły
Drżące jak łzy, co je dzień roni —
Już nie powróci nigdy!

Powrócą słowa miłości płomienne
I znowu będą w twoich uszach dźwięczeć;
I ze snu głębokiego twe serce
Może zbudzi się jeszcze;

Ale w niemym podziwie i tak pokornie,
Jak przed ołtarzem czci się tylko Boga,

Jak ja ciebie kochałem, wierz mi —
Nikt cię tak nie pokocha!

[vivien]

Wiersz


Chciałem opisać
opadanie liści
w parku południowym

pięć białych łabędzi
stojących na zamglonym lustrze
wody

chciałem namalować
oksydowane szronem
czarne chryzantemy

światło na wargach
przechodzącej
dziewczyny

myślałem o poetach
krainy środka
posiedli oni wiedzę
pisania doskonałych utworów
zgaśli
ale światło ich wierszy
dociera do mnie
po tysiącach lat

liść dotknął ziemi

zrozumiałem
płaczące obrazy
milczenie muzyki
tajemnicę okaleczonej poezji

po powrocie do domu
moja ręka zaczęła pisać
wiersz
głuchoniemy
chciał zaistnieć
ujrzeć światło
ale ja nie chcę go pisać
słyszę jak powoli
przestaje oddychać


(Tadeusz Różewicz)

[k.l.]

.

[k.l.]

.

[sonja]

Gdziekolwiek

Gdziekolwiek jestem, na jakimkolwiek miejscu
na ziemi, ukrywam przed ludźmi przekonanie,
że nie jestem stąd.
Jakbym był posłany, żeby wchłonąć jak najwięcej
barw, smaków, dźwięków, zapachów, doświadczyć
wszystkiego, co jest
udziałem człowieka, przemienić co doznane
w czarodziejski rejestr i zanieść tam, skąd
przyszedłem.

Czesław Miłosz

[k.l.]

.

[sonja]

Przytulić każdego

Ale czy można przytulić każdego?
Pamiętam taką scenę:
Placyk we Włoszech
Gołębie
Pisał o tym pewien poeta
Niewiele zrozumiałem
Ale poczułem się przytulony
Właśnie nie odepchnięty tylko mocno przytulony
A przecież to były tylko słowa
Wcale nie czyny i nawet nie gesty
Które wtedy naiwnie faworyzowałem
I dopiero po latach
Kiedy nauczyłem się tulić do dobrych słów a odpychać złe
Wracam do tamtego wiersza z sentymentem
A do autora z czułym uwielbieniem
Ktoś mógłby to nazwać egzegezą uczuć

Michał Zabłocki

[Andriej Lepper]

Super. Tylko to słowo egzegeza jakoś mnie nie styka do całości
napisanej fajnym prostym jęzorem.

[sonja]

jakim słowem zastapiłbys egzegeze?

[Andriej Lepper]

No jezd pare synonimów przecież.
Ale żeby było poetycko to może wyświetlanie bym dał?

[sonja]

Wracam do tamtego wiersza z sentymentem
A do autora z czułym uwielbieniem
Ktoś mógłby to nazwać wyświetlaniem uczuć


Moze byc.

Choc egzegeza nie zgrzyta mi wcale.

[k.l.]

.

[p]

Wielokwiat

moja matka nie rodziła mnie w ciemno
dla miodu wielokwiatowego moje ty serduszko
dla kadzi miodu która stała w sieni
ale już nie stoi palce lizać na samo

wspomnienie kadzi i tego co z niej ubyło
nigdy się serdeńko nie dowiem choćbym
dociekał z kim mam na pieńku i kto mnie wyruchał
okradł znaczy się pomału pomaleńku


Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (2003)

[vivien]

BYĆ MOŻE

Być może właśnie tu i teraz
kiedy pode mną przesuwa się ziemia i cierpliwy ocean
pozwalający patrzeć na siebie z góry
być może tu właśnie
na wysokości dziesięciu tysięcy metrów
nad chmurami które zakrywają wszystko
tak że leci się w mroźnej pustce
w przestrzeni przezroczystej i niczyjej
być może w tym półbycie
dane mi będzie pojąć czym jest ono
to życie niepowstrzymane
wciąż obrócone plecami do mijającego czasu
to życie w którym cierpienie
nigdy nie może sprostać utracie


Julia Hartwig

[Maryna More]

Więc ją chwyciłem...
Więc ją chwyciłem w szalone objęcia,
Więc spróbowałem warg jej swymi wargi,
Więc jej szeptałem tęsknoty i skargi,
I wszystkie serca mojego zaklęcia!

Jak ten, co czuje dreszcze wniebowzięcia,
Tak jam wyczuwał tych pieszczot zatargi,
Gdy od warg moich odrywała wargi,
By znów je oddać przez włosów opięcia!

Aż wpółomdlała, rozkoszą zatruta,
Znieruchomiona, bo uściskiem skuta,
Piersi mi boskim paliła oddechem!
"Mój ty - śmiertelny!" szeptała z uśmiechem
I tak pieściła, aż mi piersi zbroja
Pękła, i wołam: "Nieśmiertelna moja!"

B.Leśmian