W ostatnich dniach przypomniałam sobie WYBÓR, którego tematyka, pewne elementy zespoliły mi się z dzisiejszym spotkaniem..
Krążą wokół mojej głowy dwa, acz bliskie sobie, tematy: "kim jestem?" oraz "czy to ma sens?"...
I tu przypomina mi się cytat z Dekalogu 5:
- Każdy człowiek zadaje sobie pytanie, czy to co robi ma sens?
Osobiście nie zadaję już (!) sobie tego typu pytań, jednak przyznam się szczerze, że duszę mam rozdartą... codzienne me zawodowe działania fascynują mnie...a z drugiej strony... nie wyobrażam sobie życia bez sztuki.. i zadaję sobie jedynie pytanie, czy tak być może? żeby ona... sztuka.. była obok?
Odpowiedź na pytanie "Kim jestem?", jako refleksja, po obejrzanej sztuce, jest myślę bardzo oczywista... że dopiero przy zderzeniu się z pewnymi sytuacjami... dowiadujemy się prawdy o sobie...
A kim ja jestem? Sobą!
I mam poczucie wolności, takiej wewnętrznej...Po co żyć? Tak po prostu?
Ależ ja lubię je mieć cudownie wypełnione... sztuką przede wszystkim!Tak, Ja wiem, że świat się nie zawali, jeśli od jutra nie będzie przedstawień Traviaty
i że Sztuka śpiewu przetrwałaby nawet bez Callas, ale o ileż świat byłby wtedy uboższy....
Tak mi się to wszystko przeplata: sztuka - sens - moje życie...
A Pani o tym wszystkim tak mądrze...o tej młodej dziewczynie, o tej każdej następującej po sobie chwili... o własnym sensie... dziękuję.. skłania mnie to do wiary, że i ja powiem sobie zdecydowanym głosem, bez żadnych wątpliwości - to jest to!
Dziękuję również za piękną opowieść o "Tataraku",wzruszyła mnie...
Przesyłam pamiątkę z dzisiejszego spotkania:
Dziękuję za spotkanie i w ogóle...
