Aż chorobliwie był wrażliwy
i to rozświetlało jego twarz............
ps. wlasnie gadalam cos w tym temacie......ech
www.krystynajanda.pl
Forum Krystyny Jandy
.
przez Neo Śr, 27.06.2007 22:28
Mogę tu?
Dziś DZIEŃ ANNY ŚWIRSZCZYŃSKIEJ na forum... Jeszcze zdążę.
Obiecał
Uderzył ją na zabawie
pięścią w twarz.
Upadła,
ludzie złapali go za ręce,
zataczał się.
Potem wracali razem objęci wpół.
Uśmiechała się szczęśliwie.
Była w ciąży, obiecał,
że się ożeni.
Szczęśliwa
Była modna biała sukienka,
urząd stanu cywilnego,
fontanna welonu i organy
w kościele.
Było bogate wesele,
szumiała wódka.
Był ból
nocy poślubnej.
Był piękny, młody mąż.
Ale nie było
jednego czułego słowa.
Chłop jak lusterko
Poszła szukać go do gospody.
Wyszedł kołysząc się,
ręce w kieszeniach,
gieroj, chłop jak lusterko,
piękniejszy niż przed ślubem.
Spojrzał ze śmiechem
na jej brzuch
rozdęty czwartą ciążą.
Umyła podłogę
Wrócił po północy,
obalił się pod drzwiami.
Dźwigała go
przez próg.
Stoczył się na łóżko
z butami, z rzygowinami,
dobierał się do niej, nie chciała,
uderzył pięścią w brzuch,
zachrapał.
Umyła podłogę,
zmieniła powłoczkę na pierzynie.
Zapukała do sąsiadów.
Będzie rodzić.
Oczekiwanie
Całą noc chodzi
od okna do drzwi,
okrywa śpiące dzieci,
patrzy na zegar.
A gdy wreszcie skrzypnie furtka,
gdy usłyszy pijacką piosenkę,
żegna się
znakiem krzyża.
Powrót męża
Cofa się
krok za krokiem.
Nie zasłoni jej stół,
nie zasłoni jej łóżeczko dziecka,
nie ukryje jej ściana.
Nie obronią jej ludzie za ścianą
przed tym, który stanął
na progu.
Wieczorem po wypłacie
Wsadza rękę
do kieszeni marynarki
śpiącego.
Liczy pieniądze.
Płacze.
Rodzina
Idzie do niej
z pięściami.
Strzepnął z portek jak muchę
dwie małe ręce,
które go chciały zatrzymać.
Dziecko
Zwalił się w błoto,
chrapie na całą ulicę.
Przy nim
kuli się płacząc
dziecko.
Dzieci się zadziwią
Cicho
zamknęły się drzwi za odchodzącym.
Nie obudziły się
śpiące dzieci.
One dopiero rankiem się zadziwią,
że tak cicho
zawalił się w nocy
ich dom.
(Anna Świrszczyńska, z tomu Jestem baba)
Dziś DZIEŃ ANNY ŚWIRSZCZYŃSKIEJ na forum... Jeszcze zdążę.
Obiecał
Uderzył ją na zabawie
pięścią w twarz.
Upadła,
ludzie złapali go za ręce,
zataczał się.
Potem wracali razem objęci wpół.
Uśmiechała się szczęśliwie.
Była w ciąży, obiecał,
że się ożeni.
Szczęśliwa
Była modna biała sukienka,
urząd stanu cywilnego,
fontanna welonu i organy
w kościele.
Było bogate wesele,
szumiała wódka.
Był ból
nocy poślubnej.
Był piękny, młody mąż.
Ale nie było
jednego czułego słowa.
Chłop jak lusterko
Poszła szukać go do gospody.
Wyszedł kołysząc się,
ręce w kieszeniach,
gieroj, chłop jak lusterko,
piękniejszy niż przed ślubem.
Spojrzał ze śmiechem
na jej brzuch
rozdęty czwartą ciążą.
Umyła podłogę
Wrócił po północy,
obalił się pod drzwiami.
Dźwigała go
przez próg.
Stoczył się na łóżko
z butami, z rzygowinami,
dobierał się do niej, nie chciała,
uderzył pięścią w brzuch,
zachrapał.
Umyła podłogę,
zmieniła powłoczkę na pierzynie.
Zapukała do sąsiadów.
Będzie rodzić.
Oczekiwanie
Całą noc chodzi
od okna do drzwi,
okrywa śpiące dzieci,
patrzy na zegar.
A gdy wreszcie skrzypnie furtka,
gdy usłyszy pijacką piosenkę,
żegna się
znakiem krzyża.
Powrót męża
Cofa się
krok za krokiem.
Nie zasłoni jej stół,
nie zasłoni jej łóżeczko dziecka,
nie ukryje jej ściana.
Nie obronią jej ludzie za ścianą
przed tym, który stanął
na progu.
Wieczorem po wypłacie
Wsadza rękę
do kieszeni marynarki
śpiącego.
Liczy pieniądze.
Płacze.
Rodzina
Idzie do niej
z pięściami.
Strzepnął z portek jak muchę
dwie małe ręce,
które go chciały zatrzymać.
Dziecko
Zwalił się w błoto,
chrapie na całą ulicę.
Przy nim
kuli się płacząc
dziecko.
Dzieci się zadziwią
Cicho
zamknęły się drzwi za odchodzącym.
Nie obudziły się
śpiące dzieci.
One dopiero rankiem się zadziwią,
że tak cicho
zawalił się w nocy
ich dom.
(Anna Świrszczyńska, z tomu Jestem baba)
-
Neo - Posty: 2782
- Dołączył(a): Pt, 17.11.2006 00:44
przez Neo Pt, 29.06.2007 00:55
Ciąg dalszy...
Zwykły poród
Dwadzieścia godzin
wyje jak zwierzę.
Lekarz chce jej pomóc.
Nacina nożyczkami żywe ciało
bez znieczulenia.
Nie zauważyła tego.
Zbyt potężna
jest tortura rozstępujących się kości.
Jaki szatan
wymyślił świat.
Syn i matka
Młoda pięść
podnosi się nad siwą głową.
Młoda pięść
otwiera z hukiem drzwi.
Siwa głowa opada
na ręce.
Krowa ją kocha
Dzieci
już dawno przestały do niej pisać.
Teraz
kocha ją tylko jej krowa.
Nic dziwnego, chowała ją przecież
od cielaka.
Jej brzuch
Ma prawo mieć gruby brzuch,
jej brzuch urodził pięcioro dzieci.
Grzały się przy nim,
był słońcem ich dzieciństwa.
Pięcioro dzieci odeszło,
został jej gruby brzuch.
Ten brzuch
jest piękny.
Nie pamięta
Była złą macochą.
Na starość dogorywa
w pustej ruderze.
Trzęsie się
jak garstka spalonego papieru.
Nie pamięta już, że była zła.
Ale wie,
że jej zimno.
Życiorys wiejskiej baby
Dysząc
dźwiga na brzuchu cebry.
Dysząc
dźwiga na plecach wory.
Dysząc
ciągnie ze studni wiadra.
Dysząc
rodzi owoce męskiej żądzy.
Dysząc
umiera.
(Anna Świrszczyńska, z tomu Jestem baba)
Zwykły poród
Dwadzieścia godzin
wyje jak zwierzę.
Lekarz chce jej pomóc.
Nacina nożyczkami żywe ciało
bez znieczulenia.
Nie zauważyła tego.
Zbyt potężna
jest tortura rozstępujących się kości.
Jaki szatan
wymyślił świat.
Syn i matka
Młoda pięść
podnosi się nad siwą głową.
Młoda pięść
otwiera z hukiem drzwi.
Siwa głowa opada
na ręce.
Krowa ją kocha
Dzieci
już dawno przestały do niej pisać.
Teraz
kocha ją tylko jej krowa.
Nic dziwnego, chowała ją przecież
od cielaka.
Jej brzuch
Ma prawo mieć gruby brzuch,
jej brzuch urodził pięcioro dzieci.
Grzały się przy nim,
był słońcem ich dzieciństwa.
Pięcioro dzieci odeszło,
został jej gruby brzuch.
Ten brzuch
jest piękny.
Nie pamięta
Była złą macochą.
Na starość dogorywa
w pustej ruderze.
Trzęsie się
jak garstka spalonego papieru.
Nie pamięta już, że była zła.
Ale wie,
że jej zimno.
Życiorys wiejskiej baby
Dysząc
dźwiga na brzuchu cebry.
Dysząc
dźwiga na plecach wory.
Dysząc
ciągnie ze studni wiadra.
Dysząc
rodzi owoce męskiej żądzy.
Dysząc
umiera.
(Anna Świrszczyńska, z tomu Jestem baba)
Pytaj
-
Neo - Posty: 2782
- Dołączył(a): Pt, 17.11.2006 00:44
przez gross Pt, 29.06.2007 23:43
Sobota 30 czerwca 2007 r., czyli dedykacja...
O nim
Jest dla niej
bardzo dobry
W pociągu pełnym ludzi
zawsze znajdzie miejsce przy oknie
Sam w korytarzu stoi
nad gazetą sie kołysze
Kiedy deszcz pada
swój płaszcz jej oddaje
Mówi
Nic mi nie będzie
Oddałby jej
swój sen
swoje oczy
Jest dla niej
bardzo dobry
mówią
Czego ona jeszcze chce
A ona nic nie chce
Uśmiecha się do niego
i płacze
(Małgorzata Hillar)
O nim
Jest dla niej
bardzo dobry
W pociągu pełnym ludzi
zawsze znajdzie miejsce przy oknie
Sam w korytarzu stoi
nad gazetą sie kołysze
Kiedy deszcz pada
swój płaszcz jej oddaje
Mówi
Nic mi nie będzie
Oddałby jej
swój sen
swoje oczy
Jest dla niej
bardzo dobry
mówią
Czego ona jeszcze chce
A ona nic nie chce
Uśmiecha się do niego
i płacze
(Małgorzata Hillar)
- gross
- Posty: 109
- Dołączył(a): Pn, 19.03.2007 16:10
przez MarysiaB Śr, 04.07.2007 06:08
Malgorzata Hillar - moja 'osobista' poetka. Od niej zaczelo sie moje czytanie i lubienie wierszy spoza szkolnego podrecznika. W szkole podstawowej dostalam, a moze kupilam na kiermaszu, juz nie pamietam, maly, cienki tomik z jej poezja. Moze byl to tylko wybor...? Te wiersze do mnie przemowily. Ich lektura o szarych i nocnych godzinach zbiegla sie z moim intensywnym dorastaniem, uczuciowym dojrzewaniem i rozpacza przezywana w samotnosci. Po prostu - padly na podatny grunt.
Malgorzata Hillar - biografia smutna, a nawet tragiczna. Poetka z polamanymi skrzydlami.
Poczatek:
"Malgorzata Hillar (1926 - 1995) - w latach szescdziesiatych poetka bez przesady kultowa, nazywana druga Maria Pawlikowska - Jasnorzewska. (...) Nie brakowalo wprawdzie krytykow, ktorzy krecili nosem na jej wiersze. Popularnosc i poczytnosc byly w PRL-u zle widziane, "popularny" znaczylo "gorszy". Wiekszosc podkreslala jednak oryginalnosc jej poezji, szczerosc, bezpretensjonalnosc i subtelnosc."
Pozniej:
"W swiecie literackim pilo sie wtedy, jak wiadomo, sporo, alkohol byl czescia stylu zycia. Malgosia - nawet w swoim pierwszym, szczesliwym okresie - tez za kolnierz nie wylewala. (...) Zaczela pic, i to ostro, dopiero po odejsciu meza. Pila przez wiele dlugich lat. Samotnie, do sciany. Tonela, bo byla sama, nie miala w nikim oparcia - dziecko bylo jeszcze male."
"Oczywiscie, bardzo jego odejscie przezyla. Zostala zupelnie sama, zostawil ja maz, a teraz syn, dla ktorego wlasnie podjela jednak walke z choroba. (...) Zyla w nieustajacym wlasciwie bolu, depresji, rozpaczy. Po prostu sie zalamala, wycofala z zycia, nie miala sily, zeby walczyc."
"Gdy wyszla z nalogu, chciala bardzo wrocic do pisania, odrodzic sie na nowo jako poetka. (...) Snula plany dalsze, chciala wydac wiersze dla syna - czula sie wobec niego winna."
Koniec:
"30 maja umarla. Niespodziewanie. Na serce, ale tak naprawde z bolu, cierpienia i kleski. Co wiecej, syn wyjechal akurat za granice, lezala sama chyba z dwa tygodnie, w wielki upal."
"Ludmila Marianska, poetka: "Blysnac jest latwo, talent jednak to nie tylko dar, ale i ciezar, ktory trzeba umiec niesc."
(Cytaty pochodza z ksiazki J. Siedleckiej Wypominkow ciag dalszy.)
Groooss, ladny ten Twoj wybor wierszy...
Malgorzata Hillar - biografia smutna, a nawet tragiczna. Poetka z polamanymi skrzydlami.
Poczatek:
"Malgorzata Hillar (1926 - 1995) - w latach szescdziesiatych poetka bez przesady kultowa, nazywana druga Maria Pawlikowska - Jasnorzewska. (...) Nie brakowalo wprawdzie krytykow, ktorzy krecili nosem na jej wiersze. Popularnosc i poczytnosc byly w PRL-u zle widziane, "popularny" znaczylo "gorszy". Wiekszosc podkreslala jednak oryginalnosc jej poezji, szczerosc, bezpretensjonalnosc i subtelnosc."
Pozniej:
"W swiecie literackim pilo sie wtedy, jak wiadomo, sporo, alkohol byl czescia stylu zycia. Malgosia - nawet w swoim pierwszym, szczesliwym okresie - tez za kolnierz nie wylewala. (...) Zaczela pic, i to ostro, dopiero po odejsciu meza. Pila przez wiele dlugich lat. Samotnie, do sciany. Tonela, bo byla sama, nie miala w nikim oparcia - dziecko bylo jeszcze male."
"Oczywiscie, bardzo jego odejscie przezyla. Zostala zupelnie sama, zostawil ja maz, a teraz syn, dla ktorego wlasnie podjela jednak walke z choroba. (...) Zyla w nieustajacym wlasciwie bolu, depresji, rozpaczy. Po prostu sie zalamala, wycofala z zycia, nie miala sily, zeby walczyc."
"Gdy wyszla z nalogu, chciala bardzo wrocic do pisania, odrodzic sie na nowo jako poetka. (...) Snula plany dalsze, chciala wydac wiersze dla syna - czula sie wobec niego winna."
Koniec:
"30 maja umarla. Niespodziewanie. Na serce, ale tak naprawde z bolu, cierpienia i kleski. Co wiecej, syn wyjechal akurat za granice, lezala sama chyba z dwa tygodnie, w wielki upal."
"Ludmila Marianska, poetka: "Blysnac jest latwo, talent jednak to nie tylko dar, ale i ciezar, ktory trzeba umiec niesc."
(Cytaty pochodza z ksiazki J. Siedleckiej Wypominkow ciag dalszy.)
Groooss, ladny ten Twoj wybor wierszy...
-
MarysiaB - Posty: 2848
- Dołączył(a): Śr, 02.03.2005 09:22
- Lokalizacja: Melbourne
przez sonia Śr, 11.07.2007 20:40
........."Czego ona jeszcze chce
A ona nic nie chce
Uśmiecha się do niego
i płacze........."
ps. MarysiuBe..Ciebie tez wywialo?
A ona nic nie chce
Uśmiecha się do niego
i płacze........."
ps. MarysiuBe..Ciebie tez wywialo?
..Bóg jej wybaczył czyny sercowe
i lody podał jej malinowe ....
i lody podał jej malinowe ....
-
sonia - Posty: 11288
- Dołączył(a): Pn, 28.02.2005 23:04
- Lokalizacja: z szarosci......
przez MarysiaB Cz, 12.07.2007 04:29
Czesc, Sonia! No tak troche. Dzieci maja dwutygodniowe ferie i tak jakos dzien za dniem... A nocami nastroje takie bardziej podluzne...
(Czy w zwiazku z tym wywianiem na drugie i trzecie mam Gross i Neo?
z siebie.)
Poziomka
Gdybyś był blisko
dałabym ci
tę pierwszą poziomkę
Mówiłabym
Weź najmilszy
to jest kropla słońca
Ty jesteś daleko
a poziomka ma kształt
łzy
/Malgorzata Hillar/
(Czy w zwiazku z tym wywianiem na drugie i trzecie mam Gross i Neo?
z siebie.)
Poziomka
Gdybyś był blisko
dałabym ci
tę pierwszą poziomkę
Mówiłabym
Weź najmilszy
to jest kropla słońca
Ty jesteś daleko
a poziomka ma kształt
łzy
/Malgorzata Hillar/
-
MarysiaB - Posty: 2848
- Dołączył(a): Śr, 02.03.2005 09:22
- Lokalizacja: Melbourne
przez gross N, 15.07.2007 23:06
Poniedziałek 16 lipca 2006 r., czyli niewiadoma...
Nigdy się nie dowiem
Nigdy nie dowiem się
czy widzisz
tak samo jak ja
żółty łubin
Czy tak jak ja
czujesz
jego aksamitny zapach
Nie przekonam się
czy tak samo
słyszysz
szelest skrzydeł sowy
Nie sprawdzę
czy odczuwasz
to samo co ja
głaszcząc
kosmatą owcę
Nigdy nie dowiem się tego
choćbym oglądała twoje palce
pod słońce
albo dotykała ich
wargami
(Małgorzata Hillar)
Nigdy się nie dowiem
Nigdy nie dowiem się
czy widzisz
tak samo jak ja
żółty łubin
Czy tak jak ja
czujesz
jego aksamitny zapach
Nie przekonam się
czy tak samo
słyszysz
szelest skrzydeł sowy
Nie sprawdzę
czy odczuwasz
to samo co ja
głaszcząc
kosmatą owcę
Nigdy nie dowiem się tego
choćbym oglądała twoje palce
pod słońce
albo dotykała ich
wargami
(Małgorzata Hillar)
- gross
- Posty: 109
- Dołączył(a): Pn, 19.03.2007 16:10
