.

[siedem]

uprzejmie donoszę grossie, że to nie koniec tematu..... nie myśl se......

pozdrawiam

PS: Nadzieja matką głupich, ale czekam......

[madziunia]

znacznie bardziej podoba mi się nadzieja matką WRAŻLIWYCH
też czekam
każdy na kogoś czeka
z nadzieją

[ness]

wprawdzie to nie jesień, ale....



Pejzaż bez ciebie
słowa: Jeremi Przybora
muzyka: Jerzy Wasowski

Wrzesień jak dywan,
jakich nie bywa
często ostatnio –
płowo-zielony
dywan zdobiony
słońcem dostatnio.
Pejzaż gorący
rżysk i stygnących
gwiazd w zimnym niebie –
smutku, co zawisł
kluczem żurawi –
pejzaż bez ciebie.

Dzień za dniem,
sen za snem,
pełnia i nów,
i słońce znów.
Noce i dni
wciąż nazbyt ładne –
zmierzchy i
świty bezradne.

Rower zmęczony
płosząc gawrony
sunie drożyną.
Jedzie listonosz –
już pod czerwoną
jest jarzębiną.
Na skwar narzeka,
ma tylko przekaz –
złotych sto dziewięć !
Tą samą drogą
wraca. Nikogo.
Pejzaż bez ciebie.


Dzień za dniem ... itd.


Na horyzoncie
topi się słońce
w złocie czerwonym.
Rzeką nadpływa
siwa flotylla
mgiełek wieczornych.

Idę przez pole
gdzie dwie topole -
drzewo przy drzewie -
patrzą z wysoka
w przestrzeń jak otchłań -
pejzaż bez ciebie.

Dzień za dniem... itd.

Chyba to sprawił
wrzesień, że prawie
nic już nie czuję.
Słucham, jak teraz
upał zamiera,
ciszą pulsuje.
Pewno ci dobrze
gdzieś o tej porze,
pewno przyjemnie.
A wokolutko-
pejzaż bez smutku
pejzaż beze mnie.

Noce i dni
O których nie wiesz
jesień i
pejzaż bez ciebie.

[ness]

Lubię ten czas, gdy do siebie nam blisko.
Lubię, że już nie wstydzimy się słów.
Lubię gdy o zmierzchu rozpalisz ognisko
Oświetlisz, co kryje się w nas.

Pytasz mnie, jak żyć i co ma sens
Gdy ja spytać chcę o to samo.
A tysiącletni dąb odpowiedź zna,
Ale cicho zasypia nad nami

Lubię ten czas, gdy nam blisko do siebie.
W trawie na wznak, gdzie nie znajdzie nas nikt.
Wtedy żal, że nigdzie na bezkresnym niebie
Nie ma innych nas, co kochają się tak…

Pytasz, czemu to tak krótko trwa,
Gdy ja spytać chcę o to samo
Tysiącletni dąb odpowiedź zna,
Ale cicho zasypia nad nami.

[sonia]

dzien za dniem.........ptak za ptakiem....

[ness]

Gdyby świat powstał na nowo


żyj ze mną bądź mą miłością
cieszmy się wszelką radością,
która w górze i w dolinie
wśród pól i wąwozów płynie
pośród skał sobie siadujmy
stadom wdzięcznym przypatrujmy
stańmy też przy wodospadach
gdzie madrygał ptak układa
uczynię ci z róż posłanie
tysiąc kwiatów rzucę na nie
czepiec, suknię przysposobię
liściem mirtu przyozdobię
z bluszczu pas, guzy uczynię
koralowe i w bursztynie
niechaj przejmą cię radością
byś chciała żyć mą miłością

gdyby świat powstał na nowo
a pasterz rzekł prawdy słowo
przejęłabym się radością
chciałabym żyć twą miłością




William Shakespeare

[ness]

ładny dzień dzisiaj...
pozdrowienia dla Grossa!

[sonia]

..ode mnie tuli tuli

[ladyBlack]

heloł

[Jerry]

Hm,
heloł...
...gdyby tylko świat mógł powstać na nowo...

[ladyBlack]

łomatko i córko, .....i znowu to wszystko od początku zaczynać?
O nie.pliiiiiissssssssssss

[ness]

a może nie cały Lady, tylko indywidualny świat jakiegoś człowieka..?

[ladyBlack]

No właśnie...., bo jak cały, to ja jestem na samą myśl troszkę zmęczona.
A indywidualny, proszę bardzo Też bym parę rzeczy zmieniła chętnie.

[sonia]

Noc za noca..............

[madziunia]

ale daje po oczkach brrr

[Neo]

o jacie pierdzielę (sorry, gross)!

no to go musi zwabić...

[gross]

Sobota 26 maja 2007 r., czyli Mama...


* * *

krzyknąłem na Nią
przed dziesięciu laty

odeszła
w pantoflach z czarnego
błyszczącego papieru

„nie tłumacz się
- powiedziała -
nie trzeba”

krzyknąłem na Nią
w pustym
szpitalnym korytarzu

był lipiec upał
łuszczyła się farba olejna
na ścianach

pachniały lipy
w miejskim pokrytym kopciem
parku

ja bezbożny
chciałem dla niej wypłakać łąkę
kiedy konając
odpychała zdyszana
puste i straszne zaświaty

wróciła na mgnienie oka
do siebie na wieś
chciałem dla niej wyżebrać
w ostatniej godzinie
drzewo
chmurę ptaka

widzę jej stopy drobne
w dużych papierowych
trumiennych pantoflach

siedziałem między
stołem i trumną
bezbożny chciałem cudu
w przemysłowym zdyszanym
mieście w drugiej połowie
XX wieku

ta rzecz płacze
wyjęta ze mnie
na światło

(Tadeusz Różewicz, z tomu Matka odchodzi 2000)

[sonia]

...DZIEKUJE!!!!!

ps. dziekuje za tamten wiersz i za piwonie, za to ze wrociles....a za ten n ktory jest teraz szczegolnie dziekuje........jest przejmujacy.... Mojej Mamy tez juz nie ma............mysle o Niej......

[Neo]

[ness]

ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo