Ja tym razem tak na dwa słowa, bynajmniej nie z pośpiechu, ale więcej nie dam rady fizycznie.No ale żeby nie było smutno,chciałam napisać,że po raz kolejny pomogła mi Pani przetrwać krytyczny moment. I nawet że tak powiem osobiście
.Wielką niespodzianką był dla mnie dawno niewidziany sobotni spektakl ";Ucho, gardło, nóż".Była Pani po prostu niesamowita i choć to niewątpliwie trudna rola ośmielę się powiedzieć,że lubię tę Tonkę. Poza tym spektakl skłania zawsze do refleksji, trochę porządkuje w mojej głowie a to na ten czas okazało się bardzo potrzebne.Dziękuję. I może to zabrzmi nieco zbyt patetycznie, ale powiem po prostu dla takich chwil warto walczyć o każdy kolejny dzień.Spotkanie Pani na scenie to zawsze dla mnie wielkie święto i mam nadzieję, że zdołam "spotykać' Panią jak najczęściej.Najbliższe planowane to "Pan Jowialski" na które to wybieram się tlumnie z grupą znajomych.Nie wiem jak to jest możliwe i jak to się stało, ale ja jeszcze ani razu ani nawet pół nie widziałam "Pana Jowialskiego"jestem więc ogromnie ciekawa.Kończąc powoli powiem jeszcze tylko, że spektakl "Zimy żal" na którym byłam z początkiem września bardzo udany.Tak jakby trochę odnowiony w stosunku do tego który widziałam kiedyś w Brzezinach. Bardzo fajnie, że zechciała Pani ofiarować (a także Pani Magda Umer i wszyscy artyści) kolejne życie tym piosenkom. Niech będą z nami jak najdłużej.One mają w sobie jakąś magię,nigdy się nie zestarzeją ( przepraszam za to może niezbyt ładne określenie). I bardzo dobry pomysł z kamerami no i Pani syn Adam za jedną z nich. Musi być Pani z niego bardzo dumna
Gratulacje.Pozdrawiam serdecznie i życzę nieustająco wszystkiego dobrego
Ewa Sobkowicz
PS.Właśnie przeczytałam w dzienniku o Shirley. Świetny pomysł na urodzinowe świętowanie. Mam nadzieję obserwować wszystko jako widz, to byłaby dla mnie ogromna frajda
.