POKONAŁAM RAKA!!!!!!!!!!!!!!!!

[rozella]

Marysiu masz rację . To będzie już zawsze bardzo smutny czas. Za dużo się wydarzyło w zbyt krótkim czasie i to nieodwracalnie.
Dziękuję pani KJ za to miejsce w sieci. Szczerze powiem, ze długo nie doceniałam go. Taka to prawda życiowa, ze kiedy człowiek doświadczy na własnej skorze cierpienia, wowczas dopiero zaczyna rozumieć innych. Wiem, ze to stary i wytarty komunał, ale musiałam to napisać .
Pozdrawiam Was i mocno ściskam za wszystkie dobre słowa.....

[Rfechner]

Rozellko, dziewczyny maja racje ! Musisz teraz pomyslec o sobie ,....nie wiem kto to napisal ...ale bardzo czesto to czytam ...lezy na moim biurku "Czas nie leczy ran, tylko przyzwyczaja do bólu ..." trzeba sie ztym chyba pogodzic . Przytulam Cie mocno , odpocznij

[ladyBlack]

pamiętam....,
czytam...,
myślę....

Pozdrawiam ciepło wszystkich tutaj.

[danan122]

witam wszystkich serdecznie i pozdrawiam

[M,]

Rozelko.

Szczerze współczuję Tobie w tej sytuacji.

Otocz się przyjaciółmi, niech będą mocno obecni w Twoim życiu tu i teraz!
Niech dbają o Ciebie!

Musisz teraz bardzo mocno myśleć o sobie: jeść regularnie, spać, zażywać dużo witamin (najlepiej w warzywach). Masz teraz bardzo trudny czas żałoby, ale w tym wszystkim nie pozwól, aby "mrok" był silniejszy od Ciebie! Masz dla kogo żyć i niech to będzie Twoją siłą. Na przekór wszystkiemu podnieś głowę i żyj!!!
Nie będzie to łatwe, ale wiem, że dasz radę.
Po prostu wiem to.

Trochę niewidoczny, ale wciąż jestem.

Pozdrawiam.

[rozella]

M. bardzo dziękuję za słowa współczucia i wsparcia. Wiem, że Ty wiesz...... doświadczyłeś tak wiele. Jestem tutaj od dawna, odkąd Ness wielokrotnie /przyznaję ze wstydem/ zapraszała mnie tutaj. Wówczas nie wiedziałam dlaczego mnie tutaj ciągnęła. Kiedy przyszłam i przeczytałam to zostałam ze względu na Agnieszkę. Jednakże nie zawsze potrafiłam wczuć się w ból i cierpienie wielu Osób piszących o swoim lęku, walce z własną chorobą lub bliskich osób. Proszę nie zrozumieć mnie żle. Oczywiście ze współczułam ale..... nie do końca rozumiałam wszystko. Niestety kiedy i mnie przygniotło do samego parteru to miejsce okazało się tym jedynym do którego mogłam "przyjść"...... po zrozumienie. Tak M. mam przyjaciół , mam swoja rodzinę, męża i dorosłe dzieci. Oni są dla mnie wsparciem. W życiu codziennym mam pod opieką psy i papugi więc nie mogę zbyt długo bezczynnie siedzieć. One nie dają mi na to przyzwolenia, muszą sie wybiegać, dostać jeść i wogóle....
Raz jeszcze dziękuję za wszystkie słowa wsparcia, które tutaj otrzymałam. Bardzo mnie poruszyły, nie potrafię czytać ich inaczej niż ze łzami w oczach. Bo to takie dziwne, że nieznane mi Osoby piszą do mnie, pocieszają mnie, a ja wiem, ze to nie są zdawkowe wpisy. Wy tak naprawdę odczuwacie..... i to jest takie piękne.

dziękuję....

[Rfechner]

Witam , pozdrawiam wszystkich ! Trzymajcie sie mocno .M.i Rozellko !

[Barbara Kath]

M, jak dobrze, ze sie odezwalaes goraco Cie pozdrawiam

Rozellko, .... nie wiem co mam napisac

moze piosenka MISTRZA Grechuty ? pomoze Ci choc troszeczke ? OBY

http://www.youtube.com/watch?v=oG6pEolA ... re=related

[Ita.]

NESS, widzisz ?
Jutro minie rok, gdy odeszlas, a Twój temat ZYJE i POMAGA ZYC innym !



CZY BĘDĄ O NAS PAMIĘTALI?
Pamięci Agnieszki Osieckiej

Gdy w modzie jest niepamiętanie
Jedno mi jawi się pytanie:
Czy będą o nas pamiętali
Kiedy znikniemy hen, gdzieś w dali -

Ci, którzy tak się zarzekali
Że bardziej już nie można było
Że zawsze będą nas kochali
Miłością, co przerasta miłość.

Czy będą o nas pamiętali -
Tego doprawdy dzisiaj nie wiem -
Ci, którzy czasem z nas się śmiali
Bo jakoś nie umieli z siebie.

Czy będą o nas pamiętali
Ci, co pytania zadawali
Czemu ma krótką pamięć człowiek
Mądrą usłyszeć chcąc odpowiedź...

K.C.Buszman


TU spotykaja sie ci, ktorzy szukaja POCIECHY i OTUCHY,
a takze ci, ktorzy PAMIETAJA, nie tylko O TYCH, co juz odeszli,
ale i MYSLA o tych, którzy przez NICH zostali osieroceni...


Z pewnoscia, nie tylko ja, w tych dniach, szczególnie duzo i serdecznie mysle o KJ, M, i Rozelli...

[Agniś]

Tak,

Jutro rok,
już rok,
tylko rok,


jutro będę w Szczecinie, niespodziewanie, służbowo ... i niech ktoś powie , że to nie przeznaczenie ...

[Rfechner]

Witam tak to juz rok a ile sie wydarzylo , nie opuszczamy tego miejsca ,takiego moim zdaniem zacisznego . Tutaj nie boje sie pisac ......teraz mam bardzo trudny czas ... nie zwiazany ze smiercia , ale z trawajaca choroba szwagra , , depressji jego zony ....no i od wczoraj ponownego pijanstwa mojego brata ech zycie .
Agnis to nie przypadek , na pewno nie przypadek .
Pozdrawiam wszystkich , Rozellko ,trzymaj sie !Dzisiaj ide na pogrzeb mojej bliskiej sasiadki starszej juz Pani !Tak wlasnie paskudnie rozpoczal sie dla mnie rok 2009 . Ale nic to ...........chyba dam rade!

[soulinka]

Ita, pieknie napisalas... Z pewnoscia nie tylko mnie wzruszylas bardzo.......
Agnieszka zostawila nam tu tyle waznych, pieknych, glebokich slow. Pokazala jak zyc. Nie wolno nam tego zmarnowac. Na pewno nie bylo Jej lawo zalozyc ten temat, a tyle dobrego przyniosl tak wielu. I za to wszyscy dziekujemy, kazdy na swoj sposob... Agnis, to na pewno nie przypadek, ze Szczecin akurat jutro... Do Szczecina jutro, w niedziele i potem - poplynie wiele, wiele mysli...

[Barbara Kath]

ZACZAROWANA...

[soulinka]

Widze, ze ktos, tak jak ja, jest tu i nie moze zasnac.....
Nie dzis, nie w te noc...

[Barbara Kath]

tak...

[Ita.]

Ja tez nie moge zasnac...

taka Agnieszke dzis sobie przywoluje z pamieci...



czytajaca listy KIG, w Praniu ...

[soulinka]

Sa takie chwile, kiedy sen nie przychodzi, choc oby przyszedl do nich - do Ciotki, do M. - jak wszyscy ktorzy tu byli dzis otaczam Ich cieplymi myslami... Wiem, ze dadza rade!!!

Tak ciezko znalezc slowa dzis...
Basiu - pozdrawiam cieplo.

[soulinka]

Ita, po tym co dzis napisalas wczesniej, nie moglam opanowac lez.... Bo przypomnial mi sie ten dzien, kiedy tu trafilam i dotarlo do mnie.... Nie inaczej i teraz... nie widzialam tego zdjecia Agnieszki, tym bardziej dziekuje! Siedze i myse co zrobic, by to, co nam zostawila, trafilo do kolejnych serc... Bo Jej historia, Ich historia, po czesci Wasza - wszystkich, ktorzy Agnieszke znali - jest najbardziej historia o nadziei... Nadziei, ktorej swiatelko jest tu caly czas... I Ona jest tez... tak bardzo.....

[Ita.]

Soulinko,
to zdjecie zostalo zrobione dokladnie trzy miesiace wczesniej, nim Ness zalozyla ten temat...na przelomie czerwca i lipca 2006 roku...

cala grupa "jasminowcow" siedzielismy na lawce i sluchalismy, a ONA stala przed nami i czytala na glos...

nie wiedziala jeszcze o swojej chorobie...

[soulinka]

Ita, dziekuje. I mam gleboka nadzieje, ze przyjdzie taki czas, kiedy bedziecie mogli opowiedziec mi o Niej wiecej... Wiem, ze jeszcze nie, rozumiem i nawet sie tego nie spodziewam... ale kiedys... Nie chce idealizowac nikogo, Ness rowniez, bo pewnie nie byla idealna, ale byla wspaniala osobka, ktora kochala zycie i uczyla zyc innych. I chcialoby sie zapamietac jak najwiecej, zachowac, przekazac innym... by trwalo!!! Moze to wyglada na idealizowanie, albo moja slynna przesade, ale akurat w tym wypadku nie jest tak... Czytajac te zapisane wczesnbiej strony mozna spotkac Ja - walczaca z podniesiona glowa... Miala nieprawdopodobna sile... i maja ja Jej bliscy - czuwaa nad tym mocno...