10 powodów

[AspirynaBlues]

Droga Pani,
piszę spontanicznie w reakcji na Pani dzisiejszy wpis w dzienniku. Spontanicznie, bo w planie miałam zupełnie inny list - na temat przeżyć związanych z tym, co ostatnio widziałam w teatrach Pani Fundacji, ale o tym innym razem.

Żywię nadzieję, że przytoczone przez Panią dziesięć powodów dotyczących wyjścia do kina było napisane przez kogoś z wielkim przymrużeniem oka jednak, odrzucając na bok swoją naiwność, zauważam też w tym gorzkie odzwierciedlenie codzienności.

Studiuję kulturoznawstwo ze specjalnością filmoznawczą, więc w kinie, teatrze, muzeum czy galeriach bywam bardzo często, ale przecież nie z obowiązku studenta, tylko z własnej potrzeby. Po to, żeby żyć. Po zaspokojeniu podstawowych potrzeb przychodzi przecież pragnienie tzw. czegoś więcej. Właśnie owo WIĘCEJ daje sztuka, w szerokim rozumieniu, w zależności od gustów, ale wybór jest przecież tak szeroki, że dla każdego znajdzie się coś wyjątkowego.

Dlaczego warto wyjść z domu do kina, muzeum czy teatru? Cóż, pozostanę przy ustalonej formule 10 punktów.

1. Pierwszy, podstawowy powód znajduje się niesłychanie blisko, tkwi w nas samych. Warto iść, aby dowiedzieć się czegoś o sobie samym, odkryć się na nowo i rozwinąć horyzont, otworzyć klatkę codziennych obowiązków i choć chwilę przestać „musieć” a zacząć „chcieć i czuć”.

2. Ze sztuki czerpiemy niesamowite ilości informacji o innych ludziach i innych światach, niż nasz. Nie każdemu dane jest podróżować, czy przeprowadzać głębokie rozmowy z coraz to nowymi ludźmi. Wchodzimy do kina czy teatru i mamy to „gotowe”. Możemy poczuć życie innych i zrozumieć ich emocje, a jeśli nie zrozumieć to chociaż zauważyć inność.

3. By poszerzać swoją wiedzę teoretyczną, która wcale nie jest nieprzydatna i nudna, a może stać się czymś pasjonującym, z czego będziemy czerpać jeszcze wiele razy w życiu.

4. Aby odnaleźć swoją pasję. Jeśli ktoś nie jest przekonany do takiej formy spędzania wolnego czasu niech wybierze się z ciekawości, a wielce prawdopodobne, że będzie wracał i może stać się to jego pasją. Do tej pory zachwycam się swoją pierwszą wizytą w teatrze czy zajęciami w muzeum, bez tego moje życie byłoby połowiczne. Ciężko mi nawet pomyśleć, że nie poznałabym czegoś, co teraz stanowi tak istotny punkt w moim życiu.

5. Jeśli cierpimy na niedobór emocji czy wrażeń – po to by go uzupełnić. Jeśli na nadmiar – po to by dać im upust, złączyć w jedno wrażliwość swoją i artysty.

6. Żeby mieć ciekawsze życie. Sztuka ma na nas realny wpływ, kształtuje nas jako ludzi.

7. Aby uczyć się żyć. Czy można nauczyć się tego z książek, filmów itp.? Można, aby się przekonać należy spróbować. Nie tylko codzienność i osobiste doświadczenia mogą uczyć.

8. Żeby nie powtarzać niemądrych schematów, że w muzeum czy teatrze jest nudno(!).

9. Aby poczuć szczęście, lub chociaż wyzbyć się na chwilę cierpienia. Już Freud pisał, że jednym ze sposobów uporania się (w jego pesymistycznej wizji jedynie chwilowego, ale jednak) z cierpieniem jest przekierowanie naszej uwagi na sztukę, czyli na doznania estetyczne.

10. Dla zachwytów i wzruszeń. Dla odnalezienia dzieła, dzięki któremu popłyną nam łzy. Czy to obrazu, spektaklu czy rzeźby. Takie doznanie zdarza się raczej z rzadka (przy filmie o to łatwiej) ale warte jest oczekiwania i poszukiwań.

11. A na koniec faktycznie, zgadzam się, powodem jest też to, że jest to rzeczywiście wspaniały i miły sposób na spędzanie czasu.

Mogłabym jeszcze wymienić parę powodów, ale brak mi już czasu (swoją drogą, nie mam czasu bardzo a propos, bo śpieszę się na zajęcia wrocławskiej Akademii Filmu).
Teraz widzę, że rozpisałam się zanadto i punkty nie są klarowne i prawdopodobnie wiele rzeczy się ze sobą miesza i zlewa (za bardzo się rozemocjonowałam), ale niech będzie, wysyłam to Pani i światu, tak jak jest i jak czuję.

Pozdrawiam serdecznie zarówno Panią, jak i innych miłośników sztuki. Życzę wszystkiego dobrego i kolejnych wspaniałych doznań z nią związanych.

Agata

[Krystyna Janda]

Miła Pani, zajmowanie się kulturą zawodowo, to wielka przyjemność.