Wczorajszy wpis.

[marysias16]

Z moją mamą jest bardzo podobnie..Często ze sobą rozmawiamy.Opowiada mi rzeczy których przedtem nikomu nie opowiadała..o tym gdzie była i gdzie chciałaby wrócić nawet o tym gdzie piła swoję najlepszą kawę z życiu,o tym że jest jej czasem trudno zapomnieć bo właśnie w tym momencie czuła się idealnie..czy to był Amsterdam czy Zakopane. Brak czasu , brak chęci aby o niego walczyć sprawia że nie jest w stanie tam pojechać. Czy to jest sprawiedliwe , że coś tak nam potrzebnego jak czas , nad czym tylko my powinnyśmy mieć kontrole zajmuję nam całą uwagę i uniemorzliwa zrobienie tego co jest dla nas ważne.

Ja wiem, że kiedyś taka nie byłam. Powiedzenie dla mnie 'kocham Cię' mamie czy tacie na forum było czymś takim nie modnym. Byłam młoda i wydawało mi się to oczywiste. Ale teraz gdy za parę dni będe mieć 17 lat doszłam do pewnych wniosków. Że tak często kłócimy się z bliskimi , za często , że nie widać tego uczucia jakie nas z nimi łączy. Staram się mówić moim rodzicom jak najczęściej kim są w moim życiu i że nie wiem co się stanie jak ich zabraknie i że potrafie o tym myśleć często. Świetnie że Pani jest teraz z młodymi. Cieszę się że Pani się dobrze bawi . To najważniejsze ! Niech Pani odpoczywa. Niczym się nie zamartwia. Wie Pani ile razy przejeżdżam obok Teatru Polonia , a robię to teraz często..muszę popatrzeć w tamtą stronę. Wytężyć wzrok by spojrzeć w głąb teatru. Taki odruch o którym nie zapominam. Przyjemna rutyna.

Jeżeli ja mogę to powiedzieć, mimo mojego młodego wieku , stałam się sentymentalna co do moich wspomnień , uczyć i osób jakie są w moim życiu.
P.S z wielką przyjemnością czytałam Pani wczorajszy wpis. Zrobiło mi się tak miło. Napisała Pani to tak otwarcie , z zaufaniem i odwagę. I ja przepraszam za moje ckliwe wyznania.
Pani Krysiu Bardzo Dziękuję.

[Krystyna Janda]

Pozdrawiam i Panią i Mamę. Samych dobrych wspomnień życzę.