W takie dni...

[kundzia85]

Droga Pani Krystyno!

Za mną pierwsze takie święta, kiedy wspominanie wywołuje ból a w śmierć wciąż trudno uwierzyć.... To już druga bliska osoba, którą tracę

i wydawało mi się, że kto jak kto, ale ojciec będzie z nami niemal zawsze, będzie naszą pomocą i ostoją dla mamy.... Widzę jak ona cierpi i nie umiem jej pomóc,

czasem myślę, że może jej przeszkadzam, że wolałaby żebym się usunęła, ale mamy teraz tylko siebie- zostałyśmy we dwie i trzeba iść dalej i żyć pomimo, z uczuciem bólu i niezrozumiałej straty...



Musimy jakoś to przejść....Muszę być silna i trzymać się. Dla mamy.

Mam nadzieję, że ten nostalgiczny czas upłynął Pani spokojnie, wspomnieniowo, rodzinnie, z poczuciem obecności tych wszystkich bliskich Pani osób, które odeszły.



Chciałam jeszcze tylko podziękować- Pani i pracownikom Fundacji, za nieustającą serdeczność. Kiedy odwiedzam Polonię czy Och Teatr czuję się

jakoś wyjątkowo- tak po przyjacielsku- przyjmowana- dziękuję.

Pozdrawiam ciepło
Ewa Sobkowicz

[Krystyna Janda]

Pani Ewo, to my dziękujemy za Pani przyjaźń z nami. A TO święto to teraz święto najważniejsze.