Dziś taki smutny dzień, wszystkim zbiera się na wspominanie, rozmyślanie... Idealny momen by się zatrzymać, zastanowić nad tym jak żyjemy, czy w ogóle to co robimy ma jakikolwiek sens. Teoretycznie powinien być to dla nas (katolików) najszczęsliwszy dzień, przecież tylko po to żyjemy by umrzeć, w końcu potem ma być dużo lepiej... ale kto potrafi tak o tym wszystkim myśleć ???
Latałam dziś od jednego grobu do drugiego, by przypadkiem nikogo nie pominąć. W pewnym momencie nawet tego nie zauważając koło Pani przeszłam. Dopiero jakieś 10 metrów dalej siostra z którą szłam powiedziła do mnie: Zorientowałaś się, że przed chwilą przeszłyśmy koło twojej Jandy? Natychmiast się odwróciłam, ale już Pani tam nie było- czy to możliwe, czy była Pani około 13:30 na cmentarzu ewangelicko-augsburskim?
Wczoraj byłam na widowni u Tomasza Lisa. Emanowała z Pani taka enrgia, chęć do życia i poczucie jego sensu. Ja jak na razie jestem na etapie jego poszukiwania, ale jedno jest pewne- musi być on ściśle związany z teatrem. Od małego marzę o akademii teatralnej... Wszyscy cały czas próbuja mi to wybić z głowy, powtarzając, że co ja będę robiła po takiej szkole, że muszę mieć w ręku jakiś fach. Wciąż im powtarzam, że naprawde nie zależy mi na pieniądzach czy innych materialnych korzyściach- próbuję im wytłumaczyć, że aktorstwo i teatr to to, co kocham najbardziej, a w życiu chcę kierować się uczuciami i robić to co sprawia mi przyjemność... Jakoś ciężko to do nich trafia...
Serdeczności i do zobaczenia niebawem w Ochu lub Polonii
