Próbuję jakiś tytuł wymyśleć i na razie nie mam pomysłu, ale może samo przyjdzie.
Muszę się Pani zwierzyć, że ten spektakl był dla mnie wyjątkowy nie tylko dlatego, że był po prostu jednym z lepszych jakie widziałam. Ale głównie dlatego, że miałam okazję Panią poznać.
Pamiętam, jak już po "Shirley" zebrał się mały tłumek, takich jak ja, z książkami, programami do podpisu. A ja dałam jeszcze do podpisu bomkę, na aukcję świąteczną w przyszłym roku. Pani, która to wszystko zbierała miała dość zdziwioną minę, zanim jej to wyjaśniłam:)
I wie Pani co? Jak czekałam na tą swoją książkę, to tak mi się tylko tłukło po głowie: " Boże, jak ja bardzo chciałabym Ją poznać." Tak po prostu.
Wychodziłam jako jedna z ostatnich z BCK-u. Dość dobrze znam rozkład tego budynku, więc jak mijałam drugie wyjście to zerkałam w tamtą stronę, przemknęło mi przez myśl, że może gdzieś tam, będzie Pani wychodzić z garderoby, zobaczę Panią. I nagle patrzę a Pani po prostu wychodzi z budynku. Podeszłam wtedy, szybciej niż zdążyłam pomyśleć, że może głupio zawracać głowę, byłam zupełnie speszona, chciałam się przywitać "bo ta herbata to ode mnie". A Pani mi uścisnęła rękę, uśmiechnęła się i wsiadła do samochodu. A ja nie mogłam uwierzyć w to ile mam szczęścia, że akurat ułamek sekundy zdecydował o tym, że mi się udało spełnić moje marzenie:) Pani Krystyno, bardzo dziękuję. Proszę nie myśleć, że to z mojej strony tylko jakaś egzaltacja. Po prostu... pare razy w życiu zdarzyło mi się spotkać kogoś, kto zrobił na mnie ogromne, niezatarte wrażenie. Piszę to wszystko, bo chciałabym żeby Pani wiedziała, że właśnie to było dla mnie jedno z takich spotkań.
Życzę dobrego tygodnia
Ania
P.S. A z tą recenzją to mi jakoś łatwiej poszło, jak sobie puściłam "Nosowską/Osiecką". ( znowu, ostatnio leci w kółko na zmianę z "Dancingiem" i płytą z "Mamma Mii"
) Naprawdę ta muzyka na mnie kojąco działa.
